У гэтай цытаце мяне больш за ўсё ўразіла тое, што сьпіс "новых грахоў", якія Люк (герой кнігі -- пратэстанцкі пастар) прапануе разгледзець рэлігіям, на сто адсоткаў супадае з маім сьпісам -- ну, не грахоў (я не хрысьціянін), але патэрнаў мысьлення і паводзін, ад якіх і я хацеў бы пазбавіцца, і пажадаць таго ж сваім сябрам-знаёмым. У першую чаргу "равнодушное отношение к поддержанию демократии" і "отказ от рефлективного мышления".

А хрысьціянскіх дактрынаў я б не мяняў. Кажуць жа, што яны адпавядаюць таму, што думае сам Бог. Дык чаму мы павінны дамысьліваць за Бога?